Art of the Dead (2019) Ballada o Cable'u Hogue'u (1970) Biedne zwierzaki (1998) Bracie, gdzie jesteś? Calineczka (1994) Catweazle (1970–1971) Choroba tropikalna (2004) Czarny kocioł Dagon Elfy z ogrodu czarów (1997) Frankenstein (1994) Harry Potter i Kamień Filozoficzny Harry Potter i więzień Azkabanu Infinity Train Kapitan Kronos - łowca wampirów Kolor z przestworzy Kopciuszek 3: Co z mądrą fabułą, wspaniałą muzyką i świetnie dobranymi aktorami. Dla mnie w tym gatunku nr 2 po Dzieciach z Bullerbyn. Zobacz Film Elfy z ogrodu czarow - płyta DVD w najniższych cenach na Allegro.pl. Najwięcej ofert w jednym miejscu. Radość zakupów i 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji. ''Elfy z ogrodu czarów'' to czarująca opowieść o tajemnicy, która ma swoje źródło w niezwykłej historii dwóch dziewczynek zafascynowanych legendą o elfach. Otóż pewnego dnia kuzynki chcąc udowodnić istnienie elfów zakradają się do ogrodu i fotografują to co od stuleci głosi mit. Elfy z ogrodu czarów.avi To czarująca opowieść o tajemnicy, która ma swoje źród To czarująca opowieść o tajemnicy, która ma swoje źródło w niezwykłej historii dwóch dziewczynek zafascynowanych legendą o elfach. 09:35 Elfy z ogrodu czarów - film familijny (Wielka Brytania,USA,1997) 11:25 Złote święta - film familijny (USA,2009) 12:55 Droga do Eldorado - film animowany (USA,2000) 14:30 W krzywym zwierciadle: Witaj, Święty Mikołaju 2 - komedia (USA,2003) 15:55 Wojna pokus - komedia muzyczna (USA,2003) Niektóre filmy typu Elfy z ogrodu czarów: Piotruś Pan (2003), Hook (1991), Niania (2005), Niania i wielkie bum (2010), Most do Terabithii (2007). Pasujące atrybuty są pogrubione. Obejrzyj zwiastuny z tej listy, aby wybrać film 16 Opolska Gromada Zuchenek "Elfy z Ogrodu Czarów" Nonprofit Organization. ZHR Opole. Nonprofit Organization. 9 Opolska Drużyna Wędrowniczek "Jutrzenka" Elfy z ogrodu czarów (FairyTale: A True Story, 1997) jako E.L. Gardner; Szalona kapela (Still Crazy, 1998) jako Ray Simms; Całuj mnie, Kate (Kiss Me Kate, 1998-2000) jako Iain Cameron; Pensjonat dla świrów, czyli Hotel Paradiso (Guesthouse Paradiso, 1999) jako Pan Johnson; Długość geograficzna (Longitude, 2000) jako Lord Sandwich W powieści „Hobbit, czyli tam i z powrotem” J. R. R. Tolkiena występuje wiele ras postaci, które odgrywają mniej lub bardziej znaczące role w fabule. Jedną z nich są elfy, które odegrały znaczącą rolę w książce, pomagając krasnoludom odzyskać sprawiedliwość i zabić Smauga. Dzielą się na elfy wysokie i leśne elfy. viwU. Elfowie, Quendi (qya. Mówiący) – pierwsza rasa z Dzieci Ilúvatara, nazywana z tego powodu „Pierworodnymi”. Uznawani za najpiękniejszą i najmądrzejszą rasę w Śródziemiu, w szczególności dzięki swojej nieśmiertelności. Na początku wszyscy posiadali miano Eldarów nadane im przez Oromëgo, ale później nosili je tylko ci, którzy poszli za nim na Zachód. Historia[] Obudzenie i wędrówka[] Przebudzenie na Cuiviénen (grafika Mithgaraf) Elfowie zostali ulepieni, a następnie obudzeni niedługo po stworzeniu gwiazd. Stało się to nad zatoką (lub jeziorem) Cuiviénen. Zobaczywszy gwiazdy i usłyszawszy szmer wody pozostali wierni na zawsze zachwytowi nad nimi. Wyrazili to w słowach i śpiewie. Wzbudziło to zachwyt Oromëgo, który zaprosił ich do Valinoru[1][2]. Od pierwszych chwil kuszeni przez Melkora, tworzyli podziały, zawracali lub zatrzymywali się w drodze. Część z nich (Avari) została nawet nad wodą przebudzenia. Morgoth prawdopodobnie chwytał ich, czyniąc z nich orków. Ilúvatar jednak oraz dobra wola elfów sprawiały, że złe czyny mogły mieć dobre konsekwencje. Przed stworzeniem Słońca[] Finrod (grafika Inveleth na deviantART) Podstępy Melkora skłoniły Valarów do rozpoczęcia wojny, mającej doprowadzić do schwytania go i tym samym ochronienia elfów. Bitwa, zakończona zniszczeniem Utumna, doprowadziła do przeobrażenia Śródziemia. Jednocześnie trwała podróż elfów do Valinoru rozciągnięta w czasie. Podczas niej niektórzy zostawali na dłużej w lasach, inni parli szybko do przodu. Przywódca jednej grupy – Elwë – spotkał w lesie Melianę i stał oniemiały przez wiele lat. Część jego grupy rozdzieliła się i dotarła do Amanu, inna została, fundując królestwo Doriathu. W efekcie do Valinoru dotarli Vanyarowie i Ñoldorowie (którzy założyli tam miasto Tirion), a także grupa Telerich zwana Falmari. Inni pozostali w Śródziemiu, dzieląc się na dwa główne szczepy – Sindarów i Nandorów. Najcenniejszymi artefaktami, jakie kiedykolwiek stworzyli elfowie, były Silmarile. Wykuł je Fëanor, pochodzący ze szczepu Ñoldorów, i zamknął w nich światło Dwóch Drzew. Nienawidził on Morgotha, ale jednocześnie był pod wpływem jego manipulacji.[3] Upadły Valar ukradł je, co uzależniło elfa od myśli, by zebrać swoich ludzi i wyruszyć do Śródziemia w celu ich odzyskania. W końcu się to stało; Fëanor z częścią swojego plemienia udał się w kierunku północnego przejścia, które prowadziło do celu ich wędrówki. Podczas niej zginęło bardzo wielu elfów. Na skutek przewinień popełnianych przez Ñoldorów, Valinor został przed nimi zamknięty (Zakaz Valarów), zaś wielu z nich osiedliło się w Śródziemiu i odeszło z niego dopiero po zakończeniu Trzeciej Ery[4]. Bitwa o Beleriand[] Elrond i Gil-Galad (kadr z filmu Władca Pierścieni w reżyserii Petera Jacksona) Pierwsza Era rozpoczęła się wraz z utworzeniem Słońca i Księżyca. Rozpoczęła się też Wojna o Beleriand, która trwała przez całą erę i zakończyła się Wojną Gniewu. Przybywający do Beleriandu Ñoldorowie, a także żyjący tam Teleri, zakładali miasta i królestwa, które podczas kolejnych bitew i krwawych wydarzeń były niszczone. Wielu elfów, na czele z królem Fingolfinem, zginęło w Dagor Bragollach[5][6]. Pierwszym z początku wielkim sukcesem była bitwa Nirnaeth Arnoediad, która zakończyła się jednak zniszczeniem Hithlumu. Niecały wiek później upadł Gondolin. W tym czasie krasnoludowie zniszczyli też Doriath[7]. Nieliczni elfowie, którzy nie uciekali, żyli potajemnie w lasach. Ocalałe garstki schroniły się w Przystani Sirionu pod wodzą Gil-galada i Círdana, a także Eärendila. Ten ostatni udał się do Valinoru, aby przebłagać Valarów i prosić o pomoc. Dzięki temu Morgoth został unieszkodliwiony, a część elfów mogła opuścić Śródziemie; Beleriand jednak został wówczas zatopiony[8][9]. Wędrówki w Śródziemiu[] Elfowie którzy nie dotarli, lub którzy nie zamierzali dotrzeć do Amanu osiedlali się w różnych miejscach Śródziemia przesuwając się jednak ku zachodowi. Pierwsi do Beleriandu dotarli Ci zmierzający do Amanu, jednak podstawę społeczeństw Rhovanionu i Eriadoru stanowili Nandorowie, zamieszkujący głównie lasy. Do tych społeczności docierali jednak zarówno Avari ze wschodu jak i cofający się Sindarowie z zachodu, a nawet Noldrowie którzy powrócili do Śródziemia. W konsekwencji główny kierunek wędrówki do Doliny Anduiny rozdzielił się na grupę która osiadła w Lothlorien, grupę z Mrocznej Puszczy stanowiącej później Leśne Królestwo, i elfów którzy wyruszyli na południe. Ci w części osiedli w Belfalas a reszta, jeszcze w Erze Drzew dotarła do Beleriandu, gdzie osiedliła się w Ossiriandzie. Po śmierci Denethora ukrywała się w lasach z grupą która udała się do Doriathu pod opiekę Thingola. W Drugiej Erze Zielone Elfy z Ossiriandu – który pozostał jako Harlindon – w części przesiedliły się nad jezioro Nenuial. Elfowie z Mrocznej puszczy zaczęli być spychani na północ – najpierw aby odsunąć się od krasnoludów, a później, już w Trzeciej Erze, by odsunąć się od zła w Dol Guldur. Elfowie z Belfalas opuścili tamte tereny do 1981 roku Trzeciej Ery. Czas Pierścieni[] Jeden z Telerich (grafika Maria Filatowa) Nienawiść do elfów pozostała wśród sług Morgotha, z których najpotężniejszym był Sauron. Pod postacią Annatara namówił Celebrimbora do wykucia Pierścieni Władzy.[10] Stały się one podłożem zniewalania przez Saurona zarówno elfów, jak i ludzi przez dwie kolejne ery. Ludzie powoli nabierali pewności i roztropności, uczyli się od elfów wielu umiejętności, byli jednak także pod silnymi wpływami zła, większym niż elfowie[11]. Nieszczęście pierścieni zakończyło się wraz ze zniszczeniem Jedynego Pierścienia na końcu Trzeciej Ery, wtedy też dobiegła końca misja elfów i prawie wszyscy z nich zaczęli opuszczać Śródziemie, udając się do Valinoru[12]. Ich główne siedziby – Mroczna Puszcza, Lindon, Lothlórien i Rivendell – opustoszały. W czasach budowy królestw ludzkich, kilka rodów, szczególnie królewskich, wzbogaciło swoją krew o krew elfów, dzięki miłości między osobami tych dwóch ras. Najgłośniejszą historią dawnych dni była wielka miłość Lúthien i Berena. Idril, urodzona jeszcze w Valinorze, pokochała Tuora, książę Imrazôr rozkochał w sobie Mithrellas, a pierwszy król Czwartej Ery – Elessar poślubił Arwenę. Krew elficka płynęła w rodach królów Númenoru, Arnoru, Gondoru i książąt Dol Amroth. Przyszłość elfów[] Elfowie, wraz z tym jak ich duch wykorzystuje ciało, zanikają, stając się niewidoczni, stąd nie można stwierdzić czy później pozostawali na świecie. Do końca świata będą niewidoczni, oprócz tych, którzy będą ewidentnie chcieli się ukazać. Ich rola po Dagor Dagorath nie jest jeszcze znana. W rozmowie z Andrethą Finrod stwierdza że to dzięki ludziom uda się wyzwolić fea elfów z przypisania do Ardy, i uwolnić z okowów śmierci[13]. Charakterystyka[] Arwena (kadr z filmu Władca Pierścieni) Wygląd[] Wzrostem elfowie są podobni do ludzi (ok. 180 cm.), jednak byli od nich bardziej smukli, a często też wyżsi (najwyżsi byli Vanyarowie). Legolas (kadr z filmu Władca Pierścieni) Włosy mieli różnego koloru, choć w poszczególnych szczepach dominowały niektóre z nich: u Vanyarów złote, u Ñoldorów ciemne, czarne, brązowe lub rude, a u Telerich ciemne lub srebrne. Zdarzały się włosy białe, srebrno-złote, lub z miedzianymi pasemkami. Nie mieli zarostu, poza pojedynczymi przypadkami, a prawdopodobnie było to związane z wiekiem. Wiadomo że brodę miał najstarszy z przedstawicieli tej rasy w Śródziemiu – Círdan – a Mahtan miał brodę w teoretycznym drugim okresie swojego życia. Potomkowie półelfów również często byli pozbawieni zarostu (np. ród książęcy w Dol Amroth). Oczy najczęściej występowały w barwie szarej, niekiedy były ciemne; odbijały silnie światło gwiazd. Olwë miał wyjątkowo oczy koloru niebieskiego. Uszy ich, wbrew ogólnemu przekonaniu, nie były szpiczaste, co najwyżej nieznacznie bardziej zaznaczone niż u ludzi. Zachowanie[] Elfowie byli znani również ze swego jedwabistego głosu; to oni ułożyli większość pieśni Śródziemia. Ponad wszystko uwielbiali śpiew i poezję; nauczyli mowy wszystkich innych istot Ardy. Potrafili rozmawiać w myślach („ósanwe”, za pomocą „sanwe-latya” – otwarcia umysłu). Zazwyczaj nie sypiali, jednak "odpoczywali umysłem" poprzez pobudzenie go do przyjemnych myśli o pięknych rzeczach. Byli oburęczni i niezwykle silni, aczkolwiek ludzie z Pierwszej Ery bywali pod tym względem jeszcze lepsi, choć nie dorównywali im w zręczności. Mieli bardziej czułe zmysły od ludzi, w szczególności słuch i wzrok. Poczęcie, życie i śmierć[] Osoba elfa składała się, podobnie jak innych rozumnych istot, z trzech elementów: ciała (hroa), umysłu (indo) i duszy (fea). Urwena Lalaith Jako początek swojego życia uznawali poczęcie. Ich umysły dojrzewały szybciej niż ludzi – już w pierwszym roku po urodzeniu potrafili mówić, chodzić, a nawet tańczyć; ciała ich jednak rozwijały się w pełni po około 50-100 latach. W wieku 20 lat wyglądali jak 7-letnie dzieci, wiek dojrzewania rozpoczynali ok. 50 roku życia. Niezwykle cenili monogamię, jedno małżeństwo w ciągu całego życia (znany jest tylko jeden przypadek powtórnego ożenku po śmierci żony; jeden raz została zanotowana też separacja, zakończona morderstwem). Posiadali zazwyczaj kilkoro dzieci (tylko jeden przypadek posiadania aż 7 dzieci), które rodziły się w długich odstępach czasu. Elfowie byli obdarzeni nieśmiertelnością. Nie dotykały ich choroby i zarazy, aczkolwiek wielu elfów zmarło podczas przeprawy przez lody Helcaraxë. Podobnie jak ludzie, mogli jednak zginąć od miecza, ognia lub nawet ze smutku. Mieli możliwość również wyrzeczenia się nieśmiertelności, jak Lúthien (dla Berena) czy Arwena (dla Aragorna). Elfowie z czasem nużyli się życiem w Śródziemiu i odpływali do Amanu. Śmierć była dla Efów wypełnieniem losu na Ardzie[13]. Umysł elfów był nie tylko związany z rozumem, ale z także z intuicją, wyczuwaniem nastroju, kolorytu – co było dla elfów ważne, a co skutkowało np. możliwością porozumiewania się za pomocą ósanwe. To rozwój umysłu i intuicji pozwalał elfowi znaleźć swój własny charakter i wybrać odpowiednie imię.[14] Dusza elfów była związana z Ardą (przeciwnie niż dusza ludzka), dlatego dusza tych którzy zginęli, wędrowała i pozostawała w Domu Mandosa w Valinorze[13]. Po okresie spoczynku mogła zostać powtórnie przywrócona do życia w takim samym ciele jak poprzednio. Nie zdarzało się to w Śródziemiu, nie licząc dwóch przypadków: Glorfindela oraz Lúthien, która jednak powróciła jako śmiertelniczka[15]. Fea elfów mogą zwlekać z udaniem się do Amanu i błąkać się po świecie. Kontakty z nimi są zabronione. Natura i charakter[] Elfowie mieli naturę bliską Ainurom. Kochali wodę, gwiazdy, z tego powodu, że obudzili się nad zatoką pod światłem gwiazd. Byli ciekawscy, chętni do nauki, poszerzania wiedzy i umiejętności. Brzydzili się złem i byli mniej podatni na manipulację i podszepty zła niż ludzie, chyba że przychodziło ono do nich w pięknej formie. Co więcej, wytwory ich rąk często same w sobie raziły zło – jak lembasy czy liny, które parzyły skórę Golluma[16][17]. Mieli też wady – byli zarozumiali, często wyrażali pychę, zazdrość (np. dom Fëanora), czy podejrzliwość i nieuzasadniona nienawiść (Saeros). Zwyczaje, zajęcia[] Elfowie zazwyczaj zajmowali się tymi zajęciami, które były charakterystyczne dla ich rasy i szczepu. Np. Ñoldorowie zajmowali się często kowalstwem artystycznym, Teleri budowali statki, a Sindarowie byli związani z lasem. Obie płcie były równie zręczne, jednak mężczyźni często rozwijali sztukę wojenną, podczas gdy kobiety wolały rozwijać umiejętności uzdrawiania; nie było to jednak regułą. Mówiono zazwyczaj, że znają magię, jednak wydaje się, że elfowie używali tego określenia, aby uprościć lub pozostawić w tajemnicy sposób wykonania. Poprzez lata nabierali niezwykłej wiedzy i umiejętności. Narzeczeństwo trwało około roku, lecz na długo przedtem elfowie wybierali swoich przyszłych małżonków. Przy zaręczynach ofiarowywano sobie pierścienie podczas uroczystego spotkania rodzin. Później obrączki te zwracano i zastępowano małżeńskimi, wtedy też matka panny młodej ofiarowywała zięciowi jakiś wyrób jubilerski, on też składał dar rodzinie swojej narzeczonej. Jeśli tego nie zrobił i nie otrzymał pozwolenia na ślub, nie był uznawany przez rodzinę za powinowatego.[18] Bardzo rzadko dochodziło do zrywania zaręczyn. Małżeństwo uważano za zawarte po wymianie obietnic i konsumpcji. Fizyczna bliskość była u elfów niezwykle osobista i intymna, a pozamałżeńskie lub przedmałżeńskie zdarzenia wydawały się dla nich niewyobrażalne. Powodowało to niezwykle duże zaufanie małżonków do siebie, nawet podczas długiej rozłąki. Dzieci rodziły się przeważnie w czasach spokojnych. Elfowie potrafili swoje libido skierować na inne zainteresowania, np. sztukę[19]. Stroje[] Głównymi cechami strojów wszystkich elfów była wygoda, prostota, użycie niezwykłych materiałów. Strój miał podkreślać osobę, która je nosiła. Ubrania podróżne lub leśne były oszczędniejsze, zazwyczaj w kolorach szarych, zielonych lub czymś co łączyło je oba, rzadziej w brązach lub burych. Prawie wszyscy nosili płaszcze wierzchnie z kapturami – elfowie leśni i w Doriacie zielone, Sindarowie oraz w Lothlórien szare, Ñoldorowie niekiedy srebrne. Stroje wierzchnie prawie wszystkich z przedstawicieli tej rasy pozwalały być niezauważonym w ich naturalnym środowisku. Nie nosili butów z cholewkami, lecz lekkie miękkie "trzewiki" prawie nie zostawiające śladów na trawie lub śniegu[20]. Stroje reprezentacyjne mogły mieć więcej kolorów. Lúthien nosiła błękitna suknię, Galadriela niekiedy srebrno-złotą. Kolor biały uważany był za szlachetny. Takie stroje posiadały więcej wzorów, szczególnie chętnie tworzone były na podstawie liści lub symboli morskich u Sindarich. Niekiedy stroje świeciły własnym delikatnym światłem. Ozdoby dopełniała biżuteria, kamienie, ozdobne dodatki we włosach, diademy. Fëanor niekiedy nosił Silmarile. (zob. Stroje elfów) Języki[] Tekst Namárië w tengwarze Język elfów rozpoczął się prawdopodobnie od słowa „ela” – „patrz”. Od tej pory elfowie, szczególnie Ñoldorowie, rozwijali język, często go świadomie zmieniając, gdyż uważali, że Lámatyávë jest niezwykle ważne. Języki elfów rozwijały się od wspólnego dla wszystkich pierwotnego elfickiego, wraz z podziałem na grupy i wzajemnymi wpływami. Spośród wielu odmian i dialektów upowszechniły się dwa: quenya (uznawana za język wysoko wtajemniczony i wykwintny), oraz sindarin (język potoczny), potem wypierany przez Westron. Litery wymyślił Rúmil z Tirionu. Do zapisu używano cirthu (z wariantem Daerona) lub tengwaru. Drzewo genealogiczne języków elfickich w przybliżeniu odpowiada podziałom na szczepy i plemiona, jednak granice często zacierają się, a wpływy są tak duże, iż trudno jest określić czy np. doriathiński powstał jako dialekt sindarinu, czy niezależnie z telerińskiego. Utrudnieniem jest fakt, że z niektórych języków znamy tylko po kilkanaście słów. Z tego powodu badacze często samodzielnie uzupełniają luki w wiedzy[21][22][23][24]. Pierwotny elficki (prequenya, wspólnoelficki) Avarin (grupa 6 języków) Eldarin (wspólnoeldariński) Quenya (wpływy Valarinu, w Śródziemiu dzięki Ñoldorom, elitarny) Vanyarin (dialekt w Amanie) Telerin (wspólnoteleriński) Falmarin (w Amanie nazywany telerinem) Doriathiński (wymarły) Sindarin (potoczny w Śródziemiu) Falathrin, (dialekt z Falas, wymarły) Sindarin Północny (dialekt z Dorthonion, Hithlum, wymarły) Sindarin Ujścia Sirionu (zmieszany z innymi, wymarły) Sindarin z Gondoru (rozwój sindarinu po dalszym zmieszaniu) Nandorin (danaicki, wymarły, wpływy na późniejszy sindarin) Leikviancki (pierwotny wschodni dialekt) Ossirandyjski (pierwotny zachodni dialekt) Nandorin z Dzikiej Puszczy (wyparty przez sindarin, wypłwy) Nandorin z Lothlorien (wyparty przez sindarin, wypłwy) Imiona[] Każdy elf posiadał kilka imion („anessë”). Przy narodzinach, na ceremonii Essecarmë otrzymywał ataressë (imię ojcowskie), które zazwyczaj odnosiło się do jego wyglądu. Po kilku latach matka nadawała mu amilessë, które zazwyczaj miało związek z charakterem i cechami osobowości. Niekiedy matka nadawała imię wiążące się z jakimś przeczuciem lub przepowiednią, które miała przy urodzeniu. Elfowie mieli też przezwiska lub imiona honorowe – „epessë”. Gdy elf poznał swoje upodobania, w szczególności swoje osobiste wyczucie "smaku brzmienia" Lámatyávë, wybierał sobie ostatnie imię – „kilmessë” – ale czynili to tylko niektórzy i było to zazwyczaj imię stosowane tylko przez najbliższych. Ceremonię wyboru takiego imienia nazywano Essecilmë. Większą wagę do ceremonii i wyboru imion przywiązywano u elfów wysokiego rodu. Imiona przedstawicieli tej rasy ulegały zmianom, gdy działy się ważne wydarzenia w ich życiu, oraz gdy język dokoła nich się zmieniał[25][26][27]. Podział[] Wszyscy elfowie nazywali siebie „Quendi”, czyli „Mówiący”. Dzielą się oni na trzy szczepy: Vanyarów, Ñoldorów i Telerich. Inny podział to Avari (elfy "oporne", które odmówiły udziały w Wielkiej Wędrówce) oraz Eldarowie (elfy biorące udział w Wielkiej Wędrówce). Ci, którzy dotarli do Śródziemia, byli zwani generalnie Amanyarami (Calaquendi), a pozostali Umanyarami. Istniało jeszcze określenie Moriquendi (Elfy Ciemności), dla tych, u których nie rozwinęła się tęsknota za Amanem (Avari i Nandorowie)[28][29], zwani też Ilkorindi (Nigdy nie mieszkający w Kôr)[30]. Podział Elfów na poszczególne klany i plemiona oraz rozłamy tychże plemion w trakcie Wielkiej Wędrówki. Elfowie (Quendi): Eldarowie Vanyarowie (dotarli i zostali w Amanie) Ñoldorowie (dotarli do Amanu) Teleri Falmari (dotarli do Amanu) Sindarowie (Elfy Szare z Beleriandu) Iathrimowie (Elfowie z Doriathu) Falathrimowie (Elfy z Falas) Mithrimowie (Elfy z Północy, połączeni potem z Ñoldorami) Sindarowie z Belfalas Nandorowie (Elfy które zawróciły) (Leśne Elfy) Galadhrimowie (Lothlorien) Leśne Królestwo (Mroczna Puszcza) Nandrowie z Belfalas Zielone Elfy (Pozostałe w Ossiriandzie, potem jezioro Nenuial) Elfy-goście (Doriath, Arthórien) być może inne Avari (podział niepewny) Kindi Cuind Hwenti Windan Kinn-lai Penni Moriquendi – Elfowie Mroku, łączna nazwa Avarich, którzy nie wyruszyli (także szerzej wszyscy elfowie, którzy nie dotarli do Amanu) Grupa różnych Avarich, która jednak dotarła na zachód (też włączana do nazwy Moriquendi z racji na niedotarcie do Amanu) Elfowie wyłapani nad Cuiviénen przez Morghota (orkowie lub Boldogowie) Elfowie a świat współczesny[] John Ronald Reuel Tolkien Celem i założeniem twórczości Tolkiena jest alegoryczna opowieść o realnym świecie, jego duchu, o tym czym jest dobro i zło. Elfowie są jednymi z kluczowych postaci tego świata, będącego "wcześniejszą wersją" realnego. Są wyraźnym ucieleśnieniem tych cech, które świadczą o naszym człowieczeństwie lub niekiedy jego zaprzepaszczenia. Elfowie a chrześcijaństwo[] Dla autora niezwykle ważne była żywa wiara katolicka i elfowie, jak też inne postacie, realizują i prezentują najgłębsze jej cechy. Z tego powodu nie można zapominać i pomijać tego aspektu, gdyż był on niezwykle istotny dla autora. Od ludzi różnią się siłą zmysłów, sprawnością umysłu, a długość życia powoduje, że mają dużo większe doświadczenie. Są więc dla nas rodzajem wzoru, ale i ostrzeżenia. Pamiętając o tym, że cały świat Ardy jest "legendą" (wersjami spisanymi przez samych elfów), widzimy ich umiłowanie gwiazd i dzieł Eru Ilúvatara, co jest odpowiednikiem lub "wcześniejszą wersją" chrześcijańskiej wiary. Tolkien stworzył elfów zasadniczo odpornych na zło, tak jak my chcieli byśmy być, chyba że przychodzi do nich pod postacią piękna – co i nam się zdarza, gdy nie rozpoznajemy prawdy o zdarzeniach i marzeniach. Opiekują się światem, ludźmi, są dla siebie i dla innych dobrzy – pokazują bezinteresowną miłość rozumianą jako dostrzeganie dobra w innych, co także jest kwintesencją myśli chrześcijańskiej. Miłosierdzie, kluczowa cecha wynikająca z chrześcijaństwa, tak pięknie realizowana przez Gandalfa, jest znana także elfom, chociażby przez samego Olórina, który nawiedzał elfów w wizjach[31][32]. Z tych przyczyn twórczość Tolkiena jest często wykorzystywana jako materiał na pielgrzymkach, a nawet organizowane są Drogi Krzyżowe oparte w stylizacji na dziełach autora. Elfowie symbolizują tam często aniołów, a świat ich udowadnia, że dobro i zło można łatwo odróżnić bez stwierdzania, iż "każdy ma swoją wizję dobra". Władca Pierścieni jest jedną z ulubionych książek papieża Franciszka. Elfowie u naśladowców[] Niewątpliwie filmy Petera Jacksona są aktualnie najbardziej oddziałującymi na społeczeństwo adaptacjami Tolkiena. W wielu miejscach, a w szczególności w postaciach elfów, w dramatyczny sposób upraszczają wizję autora. Elfy skaczą na olifanty, strzelają z ogromną szybkością, ubierają się przy tym w filigranowe wyroby jubilerskie i zachowują nieskazitelną czystość. Są potraktowane jednak głównie powierzchownie. Elfowie są tam pokazani bardziej jako elitarni żołnierze, niż jako opiekunowie gotowi do poświęceń. Tolkien swoją historią zainspirował wiele formacji muzycznych. Jedną z najbardziej znanych piosenkarek śpiewających w quenyi i sindarinie jest Enya. Zespół "Marilion" pierwotnie miał się nazywać Silmarillion. Jeden z utworów zespołu Camel nosi tytuł "Nimrodel/The Procession/The White Rider". Wiele inspiracji znajdziemy u Led Zeppelin. Spośród twórców muzyki elfickiej warto wyróżnić The Tolkien Ensemble, Lind Erebros oraz The Fellowship. Z polskich grup pieśni tego rodzaju tworzył Jacek Wanszewicz oraz Drużyna Trzeźwych Hobbitów, a Doda na jednej ze swoich płyt mówiła w języku elfów oraz ma tatuaż napisany w tengwarze[33]. Okładka gry, (prod. EA) Również twórczość literacka naśladowców Tolkiena częściej interesuje się powierzchownością elfów. Stają się oni mistrzami magii, emanacjami energii, zmiennokształtnymi postaciami. Elfowie są także często dualistyczni – nie są to postacie skierowane ku dobru, czasem tylko ulegające podszeptom złego, ale dzielą się na elfów światła i ciemności, dobrych i złych, powiewnych i wrednych. Ten podział, charakterystyczny dla współczesnej literatury fantasy, odbiega wyraźnie od zamysłu Tolkiena. W książce pt. Eragon autorstwa Christophera Paoliniego, elfowie podobni są do tych ze Śródziemia, jednak są wegetarianinami i ateistami, władają gigantyczną siłą i magią. W cyklach takich jak Warhammer, Dragonlance czy The Elder Scrolls spotykamy zazwyczaj 4-6 ras elfów praktycznie podobnych do tych ze Śródziemia. Często jest wykorzystywany także język elficki, przynajmniej w sferze nazewnictwa. Np. w Midkemi Raymonda E. Feista, elfowie używają sindarinu tolkienowskiego. Również w polskiej fantastyce, np. w twórczości Andrzeja Sapkowskiego znaleźć można elfów, lecz ich główną naturą jest magia. Ich język brzmi niemal identycznie do quenyi, choć słowa są odmienne. Elfów możemy spotkać też w grach, zarówno tych opartych na Śródziemiu, jak również zbudowanych na całkiem innym uniwersum. Również moda inspirowana jest strojami elfów. Są to zarówno pomysły postfilmowe, np. Geek Chic: Fashion Inspired by The Lord of the Rings, jak i bezpośrednio oparte na prozie Tolkiena np. Twin Roses Designs. Przypisy ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Pojawienie się elfów i uwięzienie Melkora ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The War of the Jewels, "Part Four. Quendi and Eldar: Appendix: The legend of the Awaking of the Quendi (Cuivienyarna)" ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Fëanor i uwolnienie Melkora z oków ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Ucieczka Noldorów ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Zniszczenie Beleriandu i śmierć Fingolfina ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The War of the Jewels, "Part Two. The Later Quenta Silmarillion: Of the Ruin of Beleriand and the Fall of Fingolfin (Chapter 15)" ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Narn i Hîn Húrin. Opowieść o dzieciach Húrina”, „Śmierć Túrina” ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Podróż Eärendila i Wojna Gniewu ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The War of the Jewels, "Part Two. The Later Quenta Silmarillion: Of the Ruin of Beleriand and the Fall of Fingolfin (Chapter 15)" ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Pierścienie Władzy i Trzecia Era ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Historia Galadrieli i Celebrona, i Amrotha, władcy Lórien”, „O Galadrieli i Celebornie” ↑ Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Szara Przystań” ↑ 13,0 13,1 13,2 Christopher Tolkien (red.), Historia Śródziemia Pierścień Morgotha, Tolkien Athrabeth Finrod Ah Andreth ↑ Christopher Tolkien (red.), Historia Śródziemia Pierścień Morgotha, Tolkien Laws and Custom Among the Eldar ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), Morgoth's Ring, "Part Three. The Later Quenta Silmarillion: (II) The Second Phase: Laws and Customs among the Eldar" ↑ Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Lothlórien” ↑ Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Obłaskawienie Sméagola” ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Maeglin ↑ ↑ Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Pierścień rusza na południe” ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Historia Galadrieli i Celebrona, i Amrotha, władcy Lórien”, „Dodatki”, „Dodatek A. Elfy leśne i ich mowa” ↑ Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek E Pisownia i rodzaje liter, "Alfabety i pisma" ↑ Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek F, "Języki i ludy Trzeciej Ery", Elfowie ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The War of the Jewels, "Part Four. Quendi and Eldar" ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Cząstki słowotwórcze w imionach własnych w językach quenejskim i sindarińskim ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), Morgoth's Ring, "Part Three. The Later Quenta Silmarillion: (II) The Second Phase: Laws and Customs among the Eldar, Of Naming ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The Peoples of Middle-earth, "The Shibboleth of Fëanor" ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Tablice: Rozłamy wśród elfów i niektóre nazwy nadawane ich plemionom ↑ Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The War of the Jewels, "Part Four. Quendi and Eldar: C. The Clan-names, with notes on other names for divisions of the Eldar" ↑ Tolkien Christopher Tolkien: Beren i Lúthien ↑ W. Teister, Tolkien, Lewis i Bóg w krainie elfów, Jak katolik nawrócił ateistę za pomocą legend i mitów Północy. [w:] Gość Niedzielny ↑ W. Hass, Tolkien - życie i legenda, [w:] Niedziela ↑ Piotr "Pi" Gołębiewski, 30 muzycznych inspiracji prozą Tolkiena, [w:] Magazyn Kultury Popularnej "Esencja" Oglądaj w telewizji Data Godzina Stacja nie znaleziono żadnej emisji Opis Czasy I wojny światowej, hrabstwo Yorkshire. Kuzynki Elsie (Florence Hoath) i Frances (Elizabeth Earl) wyruszają na poszukiwanie elfów, w które wierzył zmarły brat jednej z nich. Mają nadzieję, że to pomoże ich rodzinie, która jest w rozpadzie. Matka Elsie pogrąża się w rozpaczy po stracie syna. Ojciec próbuje jej nieudolnie pomóc. Pewnego dnia dziewczynki zakradają się do ogrodu z aparatem fotograficznym. Wkrótce pokazują światu fotografie, które mają być dowodem na to, że elfy istnieją. Wykonane zdjęcia stają się przedmiotem ożywionej dyskusji i skupiają na sobie międzynarodową uwagę... Oparta na faktach historia została opisana przez Arthura Conan Doyle'a. Nieprofesjonalne fotografie ulotnych duszków wzbudziły ogólnonarodową sensację. Występują (pokaż wszystkich) Florence Hoath jako Elsie Wright Elizabeth Earl jako Frances Griffiths Harvey Keitel jako Harry Houdini Peter O'Toole jako Sir Arthur Conan Doyle Paul McGann jako Arthur Wright Phoebe Nicholls jako Polly Wright Bill Nighy Bob Peck Tim McInnerny Mel Gibson Peter Mullan Jason Salkey jako James Collins Lara Morgan jako Jean Doyle Adam Franks jako Adrian Doyle Guy Witcher jako Denis Doyle Joseph May jako Houdini's Assistant John Bradley jako Portly Gentleman Anna Chancellor jako Peter Pan Leonard Kavanagh jako Stage Manager Anton Lesser jako Wounded Corporal Znam mroczne elfy, ale nie znam realiów, więc za błędy wynikające z tej niewiedzy przepraszam. Zmieniłem nieco szyk pewnych zdań, wyleciały pewne znaki przestankowe, pewne zdania podzieliłem. Oto efekt: Tabela generacji Mrocznych ElfówSz: k3+2 WW: 2k10+30 US: 2d10+20 S: k3+1 Wt: k3+1 Żw: k3+3 I: 2k10+50 A: 1 Zr: 2k10+30 Cp: 2k10+30 Int: 2k10+40 Op: 2k10+50 Sw: 2k10+30 Ogd: 2k10+10 Język: Dreas_-_tharin Widzenie w ciemności: 30 m. Charakter: Zły (lub Chaotyczny) Wzrost: 175 +k10 Psychologia: Nienawiść do Wysokich Elfów Punkty przeznaczenia: k3-1, minimum 0 Wiek i zasady odnośnie umiejętności: takie same jak u leśnych elfów. Typowe umiejętności: Wszystkie Mroczne Elfy mają bystry wzrok. Jeśli będą posiadały drugą umiejętność będzie nią : specjalna broń (kusza samo powtarzalna), torturowanie, zastraszanie – z równą szansą dla każdej. Aby określić pozostałe umiejętności użyj tabeli dla Leśnych Elfów Profesje wojowników dla Mrocznych ElfówTabela losowania profesji podstawowych: 01-08 Ochroniarz (bez szansy na bardzo silnego) 09-20 Strażnik miejski 21-28 Jeździec Cold One'ów_/ Doomdrake 29-40 Jeździec Dark One'ów_/ Doomsteed 41-45 Robotnik_- Najbiedniejsi przedstawiciele tej rasy pracują jak niewolnicy (nie mają szansy na bardzo silnego i wytrzymałego). 46-58 Marynarz_- Ci wojownicy są strażnikami na statkach Wysokich Elfów, najczęściej później zostają korsarzami. 59-66 Najemnik – Najemnicy szukają zajęcia w dowolny sposób, przeważnie mają więcej wolności od pozostałych Mrocznych Elfów. 66-75 Szlachcic – Stoją najwyżej w hierarchii Wysokich Elfów (bez etykiety). 76-80 Protagonist_- Wolny Mroczny Elf, którego usługi są do wynajęcia . Wojownik i łotrzyk w jednym. 81-85 Żeglarz – Tak jak marynarz. 81-86 Żołnierz – Piechota armii Mrocznych Elfów. 96-00 Wiedźma Elficka – Tylko dla kobiet, mężczyzna może wybrać dowolną powyższą. Wojownicy Mrocznych Elfów nie mają dostępu do prochu, ani broni palnej. Korsarze mrocznych łodzi* W nieskończonej wojnie między Mrocznymi a Wysokimi Elfami bardzo dużą rolę odgrywają jednostki marynarki. Ich marynarka jest potężna, z niezliczoną ilością marynarzy i żeglarzy, ale największą potęgę stanowią Korsarze. Ci doskonale wyszkoleni wojownicy zasilają szeregi sławnych Mrocznych Łodzi. Kiedy taka łódź zbliża się do swego celu, to wszystko, co można usłyszeć, to krzyk Korsarzy i świst bełtów wystrzeliwanych z ich samorepetujących kusz. Bełty bez problemu przebijają lekki pancerz przeciwników przygważdżając ich nie rzadko do pokładu. Kiedy Mroczna Łódź zbliży się na dostateczną odległość wtedy Korsarze przeskakują na pokład przeciwnika. W pierwszej kolejności idą noże do rzucania, a następnie zabójcze ostrza ich zakrzywionych mieczy. Używają specjalnego rodzaju sieci zwanej Smoczą Szatą, która jest bardzo użyteczna do pozbywania się broni przeciwnika i parowania jego ciosów. Są oni najbardziej potężnymi oddziałami marynarki, a każdy ich atak kończy się masakrą na statku przeciwnika, po czym wraz z ciałami jest palony. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 +20 - - +4 +20 +1 +20 +20 +10 +20 +10 - UmiejętnościRozbrojenie, uniki, żeglowanie, ważenie trucizn, specjalna broń – sieć (Smocza Szata), repetująca kusza, rzucana, silny cios, ogłuszenie, pływanie. PrzedmiotySztylet, k3 sztylety do rzucania, hak i 10 metrów liny, broń ręczna (topór lub miecz), kusza samorepetująca i 20 bełtów, ubranie marynarza. Profesje wejścioweMarynarz, niewolnik. Profesje wyjścioweKapitan korsarzy, majtek pokładowy. Kapitan Mrocznej Łodzi* Każda Mroczna Łódź ma kapitana, który swoją magiczną mocą kieruje statkiem. Dogląda również wszystkich działań na statku jak kasztelan w zamku. Podczas walki obsługuje Bolt Thrower. Dowodzi również swoimi ludźmi podczas ataków na przybrzeżne miasta. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +30 +30 +2 +1 +8 +30 +2 +30 +30 +20 +30 +10 - UmiejętnościAkrobatyka, zastraszenie, wiedza o łodziach, specjalna broń Bolt Thrower, parująca, taktyka. PrzedmiotySztylet, k3 sztylety do rzucania, broń ręczna, morskie ubranie. Profesje wejścioweArtylerzysta, korsarz. Profesje wyjścioweArtylerzysta, kasztelan (zdobytego miasta, fortu, itp.), generał Mrocznych Elfów, nawigator, morski kapitan, handlarz niewolników. Mroczna straż z Naggaroth* Mroczna straż z Naggaroth to honorowa straż samego króla mrocznych elfów. Ich siedzibą jest Sanktuarium Bólu w centrum miasta. Przynależność do mrocznej straży to największy zaszczyt, jaki może zdobyć każdy Mroczny Elf. Cel jest prosty: bezpośrednio chronić i służyć swemu panu. Wykonują swoje obowiązki z fanatycznym zacięciem. Kiedy Król sam pojawia się na polu bitwy, wtedy zawsze otoczony jest przez oddział czarnych rycerzy będących jego strażą. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +30 - +1 +1 +4 +10 +1 +30 - +10 +20 +30 - UmiejętnościUniki, specjalna broń dwuręczna (halabarda), bijatyka, silny cios, raniący cios. PrzedmiotyZdobiony kościany sztylet, pełna zbroja płytowa, halabarda, hełm, miecz, miecz dwuręczny, ubranie z herbem Naggaroth. Profesje wejścioweStrażnik miejski, kat z Har Geneth, helldrake, żołnierz. Profesje wyjścioweOficer mrocznej straży. Oficer Mrocznej Straży* Elita Mrocznej Straży z Naggaroth to oficerowie tej formacji. Wywodzą się ze szlacheckich rodów, a na swoją pozycję zasłużyli sobie wieloletnią służbą swemu Panu. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +30 - +2 +1 +6 +20 +2 +30 +10 +20 +20 +30 - UmiejętnościZastraszenie, taktyka. PrzedmiotyAmulet z rangą oficera, pieczęć oficerska, oddział Mrocznych Strażników z Naggaroth (20). Profesje wejścioweMroczny Strażnik z Naggaroth. Profesje wyjścioweKasztelan, generał mrocznych elfów, szlachcic. Kierowca rydwanu* Kiedy niebo ściemnieje od lecących bełtów, a powietrze przepełnią krzyki umierających, ziemia zaczyna drżeć pod kołami rydwanów Mrocznych elfów pędzących na wroga. Wróg ma jedynie chwilę na to, aby odwrócić się i uciekać, zanim rydwany do nich dotrą. Rydwany ciągnięte przez przerażające specjalnie ćwiczone Cold One wywołują strach i panikę w szeregach wroga. W imię swojego boga i wodza przejeżdżają po umierających przeciwnikach miażdżąc ich miękkie kości metalowymi kołami. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 +20 +1 - +6 +20 +1 +20 +20 +10 +20 - - UmiejętnościBardzo zręczny, opieka nad zwierzętami, prowadzenie rydwanu, specjalna broń (bicz). PrzedmiotyRydwan, sztylet, para Cold One, włócznia, miecz, bicz. Profesje wejścioweStrażnik miejski, Doomdrake, Helldrake, najemnik, żołnierz. Profesje wyjścioweKapitan najemników, pan bestii. Strażnik miejski Mroczne Elfy żyją w zagrożeniu i strachu nie tylko przed tym co na zewnątrz, ale również przed ich wewnętrznymi wrogami. Miasta wysokich Elfów są bardzo niebezpieczne, wiele domów szlacheckich dopuszcza się zabójstw wprost na ulicy. Nie może się obejść również bez jakiejś masakry, bądź rytualnych mordów i wszelkich innych brutalnych zabójstw. Z zewnątrz natomiast przez cały czas nękane są przez pomioty chaosu chciwie patrzące na miasto chcąc je zamienić w ruinę i ograbić. Aby ochronić miasto przed wewnętrznymi i zewnętrznymi wrogami Mroczny Lord zatrudnia wielu strażników. Są oni zwani strażnikami miejskimi i jako tacy specjalnie trenowani przez specjalistów Mrocznego Lorda. Są lepiej wyćwiczeni i zorganizowani niż jacykolwiek żołnierze poszczególnych rodów szlacheckich. Specjalnie trenowani w posługiwaniu się włóczniami i kuszami, aby bronili murów miejskich. Jedynie tych niewielu wrogów, którzy przetrwają deszcz bełtów lecących z murów ginie od włóczni. Kiedy Mroczny Lord wyrusza na wojnę część tych oddziałów również z nim wyrusza, ale większość zawsze zostaje w mieście, aby nie dopuścić do zbytniego przelewu krwi na ulicach. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +10 +10 - - +2 +10 +1 +10 - - +10 - - UmiejętnościUniki, sekretny język (bitewny mrocznych elfów), specjalna broń (kusza samorepetująca), silny cios, raniący cios. PrzedmiotyPałka, broń ręczna, hełm, halabarda, kusza samorepetująca i 20 bełtów, koszulka kolcza z rękawami. Profesje wejścioweNajemnik, żołnierz. Profesje wyjścioweMroczny strażnik, oficer straży miejskiej, kat z Har Ganeth. Oficer straży miejskiej* Oficer straży miejskiej w społeczności wysokich elfów nie pełni tylko roli militarnej, ale jest również sędzią. W wielu drobnych sprawach oni sami są sądem, sędziami, i mogą skazać na dowolną według nich należną karę. Bardzo często rodziny szlacheckie tak manipulują strażą miejską, aby ci zajęli się ich przeciwnikami. Podają miejsca, w których ich rywale będą przeprowadzali zakazane transakcje, a wówczas oficer z takimi informacjami udaje się tam z oddziałem strażników miejskich i pozbywa się problemu. Bywa, iż jedni oficerowie mają powiązania z jedną rodziną szlachecką, a inni z inną. Wówczas dochodzi do bardzo zaciekłej rywalizacji, która może w przyszłości zaowocować rozłamem oddziałów straży miejskiej. Wielu bardzo ambitnych oficerów wyłapuje wszystkich – robiąc sobie przy okazji bardzo wielu wrogów. Znikają oni wówczas w niewyjaśnionych okolicznościach, a po pewnym czasie są odnajdywani bez tchu w piersiach z widocznymi znakami po torturach na ciele. Bardzo często to jeden z ich podwładnych zdradza swojego oficera. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 +20 +1 - +4 +20 +2 +20 +10 +20 +20 +10 - UmiejętnościPrawo, zastraszenie, krasomówstwo, czytanie i pisanie, jeździectwo, sekretny język (bitewny mrocznych elfów), specjalna broń (bicz), taktyka. PrzedmiotyKsiążka obowiązujących praw, rumak, bicz. Profesje wejścioweStrażnik miejski. Profesje wyjścioweSierżant najemników, złodziej, poborca, minister prawa. Generał mrocznych elfów* Generałami Mrocznych Elfów zostają elfy nie posiadające żadnych skrupułów i czekające tylko, aż ich rywal polegnie na polu walki, a czasem nawet mu w tym pomagają. Dążyli do swego stanowiska po trupach. Są niezmiernie chciwi i nienawidzą kandydatów na swoje stanowisko, ani elfów, których stanowiska chcieli by zająć. Sekretne spotkania, zabójstwa, trucizny, sabotaż_- to wszystko jest codziennością dla Generała. Zrobi on wszystko, aby utrzymać swą pozycję. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +30 - +1 +1 +6 +30 +2 +40 +10 +30 +30 +30 - UmiejętnościHeraldyka, wiedza o rodzie, historia, wpływy, zastraszenie, taktyka. PrzedmiotyCzarna zbroja i tarcza z demonicznymi motywami, k4 ochroniarzy, miecz wspaniale wykonany i zdobiony, zdobiona zbroja. Profesje wejścioweKorsarz, oficer mrocznej straży, oficer Helldrake, kapitan najemników. Profesje wyjścioweSzlachcic, złodziej. Doomdrake Prawie wszyscy mężczyźni szlacheckiego urodzenia są wysyłani na militarny trening na Doomdraków. Doomdrake są elitą kawalerii Mrocznych Elfów. Są oni potężnie opancerzonymi wojownikami dosiadającymi przerażające Cold One. Stanie się Doomdrake jest dla młodego elfa wielkim zaszczytem i powodem do dumy. Zanim się tak jednak stanie przechodzi przez istne piekło, jest bity i katowany przez oficerów oraz Helldraków. W momencie stania się pełnowartościowym Helldrakiem elf zdaje sobie sprawę, iż jest członkiem elity, a po pierwszym udziale w walce przez cały czas będzie szukał sposobności do jej powtórzenia i stania się Helldrakiem. Po pewnym czasie mogą spokojnie wrócić do swego szlacheckiego i wygodnego życia. Jest powszechnie wiadome dla każdego młodego szlachcica, że jeżeli chce przeżyć w niezwykle ciężkich realiach Mrocznych Elfów musi przejść przez trening Doomdraków i Helldraków. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +10 +10 - - +2 +10 +1 +10 - - +10 - - UmiejętnościOpieka nad zwierzętami – Cold One, uniki, jeździectwo – Cold One, sekretny język bitewny, specjalna broń (kusza samopowtarzalna), lanca. PrzedmiotyKoszulka kolcza, Cold One, hełm, tarcza, miecz. Profesje wejścioweSzlachcic. Profesje wyjścioweKierowca rydwanu, helldrake, szlachcic. Doomsteed_/ Jeździec Dark One* Doomsteeds są lekką kawalerią Mrocznych Elfów. Jej szeregi wypełniają ochotnicy wywodzący się z niższych warstw społecznych. Atakują przeciwnika na swoich szybkich mrocznych rumakach i zmuszają ich do kontr szarży, a kiedy ci zaczynają się zbliżać jeźdźcy strzelają ze swych zabójczych kusz przyśpieszając zarazem i uciekając wrogom. W czasie kiedy nie uczestniczą w żadnej z wojen spełniają rolę przepatrywaczy, a nawet polują na zbiegłych więźniów. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +10 +10 - +1 +2 +10 +1 +10 - - +10 - - UmiejętnościOpieka nad zwierzętami – koń, uniki, jeździectwo, specjalna broń (kusza samopowtarzalna), woltyżerka. PrzedmiotyMroczny rumak, miecz, kusza (25% na samopowtarzalną), pancerz skórzany, 20 bełtów, siodło i uprząż, topór. Profesje wejściowePrzepatrywacz, cień. Profesje wyjścioweKierowca rydwanu, skaut Mrocznych Elfów, oficer Doomsteed. Oficer Doomsteed* Oficer Doomsteed musi być pewny siebie i posiadać wielką odwagę. Bardzo często tylko on i jego mały oddział poruszają się po terenie wroga nie mogąc liczyć na wsparcie innych. Niebezpieczeństwo stanowią zasadzki sług chaosu, zbiegłych niewolników, a nawet własnych żołnierzy. Nielubiany oficer może bardzo łatwo zginąć w “wypadku”, polec od “źle” wystrzelonego bełtu, itp. Przez cały czas musi pracować nad tym, aby utrzymać respekt swoich żołnierzy, a jeszcze lepiej, jeśli będzie w niech wzbudzał strach. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 +30 +1 +1 +6 +30 +2 +30 +30 +30 +30 +20 - UmiejętnościTropienie, zastraszenie, wyczucie kierunku, silny cios, taktyka. PrzedmiotyKoszulka kolcza, nóż ukryty w bucie, hełm, kusza samopowtarzalna, 20 bełtów, mroczny rumak. Profesje wejścioweDoomdrake. Profesje wyjścioweSkaut, Helldrake. Kat z Har Ganeth* Kat z Har Ganeth znakiem śmierci dla wszystkich więźniów w Har Ganeth. Są oni najbardziej znienawidzeni przez Wysokie Elfy. Torturują rytualnie swoje ofiary na ołtarzach poświęconych Khainowi składając zarazem ofiarę swemu mrocznemu bogu. Po tym jak poświęcą nieszczęśnika, zdzierają z niego skalp pozostawiając sobie, a czaszkę wysyłają na plac czaszek w Naggaroth. Walcząc ze skalpem czują potęgę Khaina mającą ich w swojej opiece. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 - +2 - +4 - +1 +10 +10 - +20 +10 - UmiejętnościCelny cios, specjalna broń dwuręczna, silny cios, raniący cios, zapasy. PrzedmiotyPełna zbroja płytowa, hełm, nóż do skalpowania, topór dwuręczny, miecz. Profesje wejścioweStrażnik miejski, żołnierz. Profesje wyjścioweHandlarz niewolników, mroczny strażnik Naggaroth. Helldrake* Wielu Doomdraków nie jest w stanie przetrwać zabójczych ćwiczeń i późniejszych walk. Ci jednak, którym się to uda przeważnie stają się Helldrakami- najlepszymi wojownikami Armii Mrocznych Elfów. Są oni panami na polu walki. Przed każdą bitwą nie tylko oferują Khainowi dusze swoich ofiar, ;ecz oferują mu również swoje dusze. Noszą symboliczne szaty pogrzebowe, przez co wzbudzają strach w swych przeciwnikach. Również ich nieprzerywalny śpiew przypominający śmierć idącą zebrać swe żniwo wywołuje przerażenie. Po pierwszym ataku Helldraka jego Cold One wpada w furię i nikt i nic nie jest w stanie go powstrzymać od zadawania śmierci przeciwnikowi. Tak samo z resztą dzieje się z Helldrakami. Ci, którzy przeżyją bitwę przeprowadzają “rytuał samowskrzeszenia” modląc się nieustannie do Khaina i wypijając krew swoich ofiar. Modląc się składają obietnicę Khainowi, iż znajdą śmierć w następnej bitwie. Po tym rytuale mogą wrócić do normalnej społeczności, ale zawsze w nich pozostaje świadomość, iż są nie do końca żywi. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 - +1 +1 +4 +20 +2 +20 +10 +10 +20 +10 - UmiejętnościOpieka nad zwierzętami – Cold One, uniki, jeździectwo – Cold One, śpiew, sekretny język bitewny, specjalna broń (lanca), dwuręczna, silny cios, raniący cios. PrzedmiotyPełna zbroja płytowa, tarcza, miecz dwuręczny, szata z pogrzebowymi runami, lanca, Cold One z uprzężą. Profesje wejścioweDoomdrake, Doomsteed oficer. Profesje wyjścioweMroczny strażnik z Naggaroth, kierowca rydwanu, Helldrake oficer, szlachcic. Helldrake oficer* Oficerem Heldraków może zostać jedynie bardzo pobożny i żądny krwi Helldrake. Jest on dowódcą oddziału Helldraków. Żądają oni respektu i natychmiastowego wykonywania ich rozkazów. Jeśli rozkazy nie będą wykonane mają gotowe kary, które mogą być zabójcze, przez co wzbudzając strach w swoich podwładnych. Bardzo często ubierają się w takie same ubrania jak jeźdźcy zagłady, którymi w przeszłości byli. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +40 - +2 +1 +8 +30 +2 +30 +10 +20 +30 +20 - UmiejętnościTeologia – Khain, zastraszenie, krasomówstwo, specjalna broń (bicz), taktyka. PrzedmiotyZdobione szaty z symbolem Khaina (noszone pod zbroją), róg, rytualny sztylet z meterycznego metalu. Profesje wejścioweHelldrake. Profesje wyjścioweGenerał Mrocznych Elfów, szlachcic, handlarz niewolników. Elficka wiedźma Wiedźmy Elfie są ciągle pięknymi, przerażającymi sługami Khaina. Stają się nimi najbardziej złe i żadne krwi kobiety Mrocznych Elfów będąc wojowniczkami Khaina. Podczas walki ich miecze przecinają ciało przeciwnika z niezwykłą łatwością, a kiedy tylko wyczują krew ich krzyk wzbudza strach w najwprawniejszych wojownikach Wysokich Elfów. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 - +1 - +2 +10 +1 - +10 - +10 +10 - UmiejętnościAkrobatyka, szybki refleks, taniec, szaleńczy atak, zastraszenie, śpiew, silny cios. PrzedmiotyKoszulka kolcza, para zakręconych sztyletów ofiarnych, para ząbkowanych mieczy. Profesje wejściowe(Jest otwarta tylko dla kobiet), dowolna profesja podstawowa. Profesje wyjścioweNowicjuszka Khaina, kapłanka Khaina. Rangery Mrocznych Elfów Podstawowe profesje Rangerów dla Mrocznych Elfów 01-15 Łowca nagród – Łowcy nagród są sławnymi łowcami, którzy są zatrudniani przez lordów Mrocznych Elfów, aby łapali ich zbiegłych niewolników. Są twardzi i zimnokrwiści, nie posiadają skrupułów – ważna jest tylko zapłata (do profesji z podręcznika dodaj umiejętność kusza samopowtarzalna i przedmiot kusza samopowtarzalna). 16-30 Myśliwy 31-35 Pilot – Bardzo pożyteczny podczas nawigacji wielu wypraw flot Mrocznych Elfów. 36-45 Poszukiwacz – Poszukują złóż szlachetnych minerałów i złota. 46-70 Cień 71-75 Traper 76-90 Pan bestii – Odpowiada za trening zwierząt i bestii. 91-0 Wybór gracza – Jeździec Dark One, przepatrywacz, lub banita. Skaut* Skauci Mrocznych Elfów są chyba najbardziej wzbudzającymi strach oddziałami w całej armii Mrocznych Elfów. Nikt nigdy nie może być pewien gdzie i kiedy uderzą. Wielu Wysokich Elfów poległo zaraz za murami swych “bezpiecznych” domostw, nie wiedząc nawet kto ich zabił. Skauci są twardzi i wytrzymali, potrafią bardzo dobrze poradzić sobie w dziczy jaka panuje w całym Naggaroth. Niektórzy z nich podróżują do północnych wież wartowniczych i wypatrują zbliżających się band chaosu. Część z nich zna doskonale drogę jaskiniami przez Góry Czarnego Grzbietu, które to pozostają wyzwaniem dla każdego z młodych skautów. Droga ta jest długa, niebezpieczna i dla większości próbujących “ostatnia”. Prawie w ogóle nie mają nic wspólnego z skautami wywodzącymi się z Imperium, ani innych ludzkich prowincji. Ich głównymi zadaniami są : wkraść się w nocy do obozu wroga, zabić śpiących przeciwników i ich głowami udekorować drogę przed obozem wroga (aby wzbudzić strach w przeciwniku – 70% oddziału nie ma ochoty iść dalej). SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 +40 +1 +3 +6 +30 +1 +10 +20 +10 +30 - - UmiejętnościOpieka nad zwierzętami, ukrywanie się na wsi i w mieści, cichy chód na wsi i w mieście, tropienie, polowanie*, wyczucie kierunku, jeździectwo, sekretne znaki – rangerów Mrocznych Elfów, zakładanie i rozbrajanie pułapek, specjalna broń – kusza samopowtarzalna, celny cios, silny cios. PrzedmiotySztylety ukryte w butach i pasie, kusza samopowtarzalna, miecz, 20 bełtów. Profesje wejścioweŁowca nagród, Doomsteed, cień, myśliwy, szabrownik. Profesje wyjścioweZabójca Mrocznych Elfów, pan bestii, naprowadzacz. * Polowanie – postać posiadająca tą umiejętność ma wprawę w polowaniach, dzięki czemu nie ma ujemnego modyfikatora do celów poruszających się. Umiejętność ta jest również potrzebna, aby bardzo blisko, bezszelestnie zbliżyć się do ofiary (+10, sumowane z cichym chodem). Skauci mrocznych elfów są równie dobrze wprawieni w polowaniach na zwierzęta jaki i na Wysokie Elfy i często dzięki tej umiejętności wielu ich przeciwników pada zanim zdołają zrozumieć co się dzieje. Cień Cienie są doświadczonymi wojownikami, którzy zamiast atakować w konkretnych formacjach, uderzają niespodziewanie spod cieni drzew. Patrole Wysokich Elfów i karawany jadące przez las często padają ofiarami cieni, którzy bezlitośnie atakują z zasadzki. Mimo iż są słabsi od skautów, to jednak są groźnymi przeciwnikami dla Wysokich Elfów, gdyż zawsze atakują w dużej ilości. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +10 +10 - +1 +2 +10 - +10 - - +10 - - UmiejętnościUkrywanie się na wsi, cichy chód na wsi, ukrywanie się w cieniu*, specjalna broń – kusza samopowtarzalna, pięść, bijatyka. PrzedmiotyCzarne ubranie, sztylet, garota, 20 bełtów, kusza samopowtarzaln. Profesje wejścioweMyśliwy, złodziej. Profesje wyjścioweSkaut, Doomsteed, Pan bestii, niewolnik. Pan bestii Mroczne Elfy nie są licznym narodem, dlatego też w walkach pomagają im różne bestie. Większość z nich jest używana również przez bandy chaosu. Ich treningiem zajmują się Panowie Bestii, którzy później towarzyszą swoim “ulubieńcom” w różnych wyprawach. Zdarza się, iż bestie specjalnie wyćwiczone nie są pomocne jedynie w bezpośrednim starciu, ale i także podczas pościgu za uciekającymi wrogami, polowaniach na zbiegłych niewolników i ochronie ważnych budowli. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +10 +10 +1 - +8 +2 +10 - +10 +10 +10 +10 - UmiejętnościOpieka nad zwierzętami, posłuch u zwierząt, uniki, specjalna broń (bicz), silny cios. PrzedmiotyBicz (-1 do OB.), koszulka kolcza, miecz, gwizdek, kilka psów nocy (lub podobnych bestii chaosu) lub jednego wojennego Cold One. Profesje wejścioweŁowca nagród, cień. Profesje wyjścioweŁowca nagród, władca bestii. Władca bestii* Władcy bestii nie tylko zajmują się trenowaniem swoich “pupilków”, ale także urządzają na nie polowania. Po całym świecie podróżują w poszukiwaniu najlepszych okazów. W polowaniach często pomagają im skauci. Zajęcie to jest niebezpieczne, ale ci, którzy zdołają przeżyć stają się bardzo doświadczonymi i znanymi Elfami. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 +20 +2 +1 +6 +30 +1 +30 +20 +20 +20 +20 - UmiejętnościTrenowanie zwierząt, cichy chód na wsi, zakładanie pułapek, specjalna broń (sieć) , bicz, ogłuszenie, prowadzenie rydwanu. PrzedmiotyKlatka wzmacniana żelazem, pałka, sztylet, wielka sieć, sieć, bicz. Profesje wejścioweSkaut mrocznych elfów, myśliwy, cień, traper, pan bestii. Profesje wyjścioweHandlarz niewolników. Łotrowskie profesje Mrocznych Elfów Podstawowe profesje łotrowskie dla Mrocznych Elfów 01-10 Rajfur- Doskonale znają miasta Mrocznych Elfów. Eskortują często szlachetnie urodzonych, poszukujących przyjemności, przez złe dzielnice swego miasta. 11-15 Żebrak- Bez komentarza. Mają tendencje do ginięcia od ciosów od lepiej usytuowanych, lub bycia poświęconymi w rytuałach. 16-25 Entertainer- Mroczne elfy nie utraciły całkowicie więzi ze sztuką. Mimo iż jest ona trochę inna, to mimo wszystko są elfy, które dostarczają tego rodzaju doznań. 26-35 Footpad 26-36 Strażnik więzienny 46-55 Domokrążca_- Próbuje sprzedać to co posiada. 46-56 Szabrownik_- Wiele starożytnych ruin i miejsc znajduje się w pobliżu Naggaroth. Szabrownicy próbują odnaleźć sekretne skarby z tych miejsc. Bardzo niebezpieczna profesja. 66-80 Łowca niewolników 81-85 Szmugler-są oni członkami załóg statków, którzy szmuglują zakazane dobra do Starego Świata, często przyjmując w zamian niewolników, lub inne dobra potrzebne ze Starego Świata. 86-00 Złodziej Łowca niewolników Mrocznych Elfów Niewolnictwo jest dochodową instytucją, a stanie się niewolnikiem początkiem krótkiej i mizernej egzystencji. Po pojmaniu są oni torturowani i wykorzystywani do ciężkich robót. Jeśli nie ma potrzeby utrzymywać ich przy życiu to zostają rytualnie poświęceni. Łowcy nie tylko pojmują przegranych w bitwach przeciwników, ale również jak się często zdarza wyruszają wraz z Czarnymi Arkami na polowania. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +10 +10 +1 - +2 +10 - +10 - - +10 - - UmiejętnościJeździectwo, specjalna broń – sieć, bicz, raniący cios, silny cios. PrzedmiotyKlatka, pałka, 3k6 kajdan, 2k6 niewolników. Profesje wejścioweKat z Har Geneth, strażnik więzienny, cień. Profesje wyjścioweHandlarz niewolników, kupiec, oprawca. Handlarz niewolników* Handlarze niewolników są ważnymi osobami w społeczności Mrocznych Elfów. Są oni nie tylko odpowiedzialni za sprzedawanie i obrót żywym towarem, ale również muszą utrzymywać ich w ryzach. To właśnie tam można się najszybciej dowiedzieć o okrucieństwie Mrocznych Elfów. Mroczne Elfy obawiają się rewolty niewolników, dlatego handlarze muszą stosować często bardzo drastyczne metody, aby powstrzymać ich od burzenia się. Kiedy jednak już wybuchnie to pierwszymi celami na których będą chcieli się zemścić niewolnicy będą ich “opiekunowie”. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 +20 +2 +1 +4 +20 +1 +30 - +20 +30 +10 - UmiejętnościSzacowanie, zastraszenie, krasomówstwo, silny cios, torturowanie. PrzedmiotyBicz, cele, strażnik więzienny, k10 ochroniarzy, k100 niewolników. Profesje wejścioweOficer Helldrake, kat z Har Geneth, oficer korsarzy, łowca niewolników, pan bestii. Profesje wyjścioweKupiec, szlachcic. Szabrownik Szabrownik jest rzadką profesją nawet wśród Mrocznych Elfów. Kiedy Mroczne Elfy musiały uciekać z Ulthuanu pozostawiły za sobą wiele potężnych artefaktów wraz ze swoimi zmarłymi przodkami. Czasem wysyłają oni szabrownika, aby włamał się do rodzinnej mogiły po pozostawione tam skarby. Magowie często wysyłają szabrownika w prawdopodobne miejsce spoczywania artefaktu. Ubierają oni lekką odzież, aby łatwo było im się poruszać w trudnym i nieprzyjaznym terenie. Zawsze pracują w małych grupkach od 2 do 4 osób w zależności od wagi zadania. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +10 - - - +2 +10 - - +10 +10 +10 +10 - UmiejętnościUkrywanie się na wsi, otwieranie zamków, cichy chód na wsi, wyczucie magicznego alarmu, rozbrajanie pułapek. PrzedmiotyŁom, sztylet, lampa, wytrychy, lina, krótki miecz, szpadel. Profesje wejścioweFootpad, szmugler złodziej. Profesje wyjścioweSkaut mrocznych elfów, domokrążca, szmugler, złodziej (specjalista). Uczeni Mrocznych Elfów Profesje uczonych Mrocznych Elfów 01-10 Astrolog 11-20 Uczeń alchemika 21-30 Uczeń artysty 31-40 Poborca podatkowy 41-50 Zielarz 51-60 Student 61-70 Skryba 71-80 Kapłan 71-81 Handlarz-Lepiej im się powodzi od domokrążców. 91-00 Hell Fay/Czarodziej/Uczeń czarodzieja Poborca podatkowy Poborcy odpowiadają za pobieranie podatków, jeśli ktoś się miga poborca ma prawo wezwać straż i przeszukać mieszkanie, zabrać wartościowe przedmioty, a potem torturować biednego elfa. SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +10 +10 - - +2 +10 - +10 +10 +20 +10 +10 - UmiejętnościSzacowanie, zastraszenie, czytanie i pisanie, torturowanie, specjalna broń – bicz, geniusz arytmetyczny. PrzedmiotyK3 ochroniarzy, przybory do pisania liczydło. Profesje wejścioweOficer straży miejskiej. Profesje wyjścioweŁowca niewolników, kupiec, złodziej, oprawca. Czarodzieje Mrocznych Elfów Hell-Fay (Uczeń czarodzieja) Grimlock (Poziom 1) Death Hood (Poziom 2) Witherlock (Poziom 3) Warlock (Poziom 4) Klerycy Khaina Schemat rozwoju Elfickich wiedźm kapłanek Khaina jest taki sam jak zwykłych kapłanek. Co do magii również jest podobnie z PM, przy czym parają się wszelką mroczną magią. Umiejętności podane poniżej kapłanka musi poznać na swojej drodze kapłaństwa. UmiejętnościUkrywanie się w mieście, przygotowywanie trucizn, cichy chód w mieście, torturowanie, specjalna broń pięść. Nowicjuszka KhainaHag Sister, Hag Mistress, lub Bride Of Khaine SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +10 - - - +2 +10 - - +10 +10 +10 +10 - UmiejętnościTeologia, czytanie i pisanie, wiedza o magicznych pergaminach, jedna umiejętność z wyżej podanych. Hag Witchers-Poziom 1 (Wszystko tak samo jak w Hag Mistress) Hag Fiend-Poziom 2 SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +20 +10 +1 - +3 +20 +1 +20 +10 +20 +20 +20 +20 Hag Mother-Poziom 3 SZ WW US S Wt ŻW I A CP ZR INT OP SW OGD - +30 +10 +1 +1 +4 +30 +2 +30 +20 +30 +30 +30 +30 Hag Queen-Jest tylko jedna osoba posiadająca poziom 4 (niedostępne dla graczy). Przetłumaczył i uzupełnił Przemysław Pieszczek “THRUD” e-mail: thrud@